Ekoinnowacje w inteligentnych miastach

Serdecznie zapraszamy do obejrzenia wywiadów z naszymi gośćmi, którzy przybliżą państwu tematykę ekoinnowacji, możliwości finansowania działań o charakterze ekoinnowacyjnym oraz zaprezentują dobre praktyki wdrożone na terenie województwa kujawsko-pomorskiego.

Wprowadzenie

Finansowanie

Dobre praktyki z terenu województwa kujawsko-pomorskiego

Zielone zamówienia publiczne siłą napędową gospodarki o obiegu zamkniętym

 

Zamówienia publiczne – nabywanie robót, towarów lub usług – stanowią ok. 14% PKB UE, a ich wartość wynosi blisko 2 biliony euro rocznie. Z tego względu są one doskonałym sposobem na pobudzanie handlu zrównoważonymi dobrami i usługami, a także na lepsze przygotowanie władz publicznych do stawiania czoła zmieniającym się wyzwaniom w dziedzinie ochrony środowiska. Przykładowo, nabywając niskoemisyjne autobusy w celu poprawy jakości powietrza, wykorzystując materiały o niewielkim wpływie na środowisko do wznoszenia budynków i mostów oraz kupując nietoksyczne produkty czyszczące, władze lokalne, regionalne i krajowe w całej Europie mogą wspierać bardziej zieloną, bardziej zrównoważoną i efektywną gospodarkę.
Zielone zamówienia publiczne (GPP – Green Public Procurment) uznawane są za siłę napędową zielonego wzrostu w wielu politykach UE, w tym także w pakiecie dotyczącym gospodarki o obiegu zamkniętym, przyjętym w grudniu 2015 r. I choć przeprowadzenie kampanii politycznej na rzecz GPP nie stanowi problemu, to prawidłowe jej włączenie do procedur dotyczących zamówień wiąże się z pewnymi przeszkodami. Nierzadko zamawiającym z trudem przychodzi zdefiniowanie, czym jest „zielony produkt”, czy też zweryfikowanie „deklaracji ekologiczności”. Dodatkowo dochodzi obawa wyższych kosztów. To dlatego właśnie Komisja Europejska opracowała działania mające na celu wsparcie organów publicznych, w tym kryteria UE dotyczące GPP w odniesieniu do priorytetowych grup produktów i usług, takich jak budownictwo, gastronomia, urządzenia biurowe i transport.
Jako że GPP jest strategią dobrowolną, wprowadzenie jej w życie zależy od zaangażowania państw członkowskich i poszczególnych organów publicznych. To samo dotyczy projektów finansowanych przez UE, lecz wdrażanych na szczeblu krajowym, regionalnym i lokalnym. Dotychczas 23 państwa członkowskie sporządziły krajowe plany działań na rzecz propagowania GPP.
Liczne pomyślne działania podejmowane przez władze publiczne w Barcelonie, Kopenhadze, Gandawie i Wiedniu świadczą o tym, że wywieranie realnego wpływu jest jak najbardziej możliwe dzięki silnemu zaangażowaniu politycznemu, profesjonalnym kadrom odpowiedzialnym za zamówienia publiczne oraz dobremu planowaniu. Solidna znajomość rynku i staranna analiza potrzeb władz publicznych mogą również często prowadzić do znacznych oszczędności.
Pakiet dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym określa szereg kluczowych działań w zakresie GPP, takich jak włączenie do kryteriów UE w sprawie GPP wymogów odnoszących się do trwałości i możliwość naprawy, a także zapewnienie szkoleń w dziedzinie gospodarki o obiegu zamkniętym. Aby dać dobry przykład, Komisja dostosuje także własne zamówienia publiczne.

 

 

 

 

Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

 

 

W ochronie dzikiej flory i fauny

 

W dniu 24 września przedstawiciele 182 krajów i Unii Europejskiej zebrali się na siedemnastej sesji Konferencji Stron Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES), która odbyła się w Johannesburgu (Republika Południowej Afryki), aby uzgodnić konkretne środki służące lepszej ochronie określonych najbardziej zagrożonych gatunków na świecie.
Unia Europejska po raz pierwszy uczestniczyła w konferencji jako pełnoprawna strona CITES i dążyła do wprowadzenia bardziej rygorystycznych międzynarodowych środków przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą, zgodnie z planem działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą. UE zdecydowanie popiera utrzymanie zakazu handlu kością słoniową.
Unia Europejska i jej państwa członkowskie reprezentowane przez komisarza do spraw środowiska, gospodarki morskiej i rybołówstwa, Karmenu Vella, przygotowały na sesję w Johannesburgu jednolite podejście i ambitny program. UE zaproponowała zwalczanie nielegalnego handlu dziką fauną i florą oraz związanej z tym korupcji oraz zdefiniowanie międzynarodowych standardów dotyczących handlu trofeami myśliwskimi, tak by zagwarantować, że taki handel może mieć miejsce, jedynie jeżeli jest zarówno legalny, jak i zrównoważony. Zaproponowała ona również włączenie do CITES nowych gatunków zwierząt morskich (rekinów), drewna (palisandru) i zwierząt egzotycznych (gadów), a także zwiększenie ochrony niektórych gatunków w ramach CITES (papug i ssaków), ponieważ są one przedmiotem niezrównoważonego lub nielegalnego handlu międzynarodowego.
W swojej polityce Unia Europejska konsekwentnie wspiera w szczególności utrzymanie zakazu międzynarodowego handlu kością słoniową oraz dąży do przyjęcia konkretnych środków przeciwko nielegalnemu handlowi kością słoniową, jak również nielegalnemu handlowi zagrażającemu nosorożcom, tygrysom, małpom człekokształtnym, łuskowcom i palisandrowi. Wysiłki UE stanowią część szerszego podejścia mającego na celu zwalczanie nielegalnego handlu dziką fauną i florą. W tym celu UE uzgodniła wcześniej w bieżącym roku kompleksowy Plan działania przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą, który będzie realizowany wspólnie przez instytucje UE i państwa członkowskie do 2020 r.
Nielegalny handel dziką fauną i florą jest prowadzony przez czwartą co do wielkości międzynarodową siatkę przestępczą. W ostatnich latach odnotowano jego gwałtowny wzrost. Szacuje się, że rocznie przez ręce zorganizowanych grup przestępczych przechodzi z tego tytułu od ośmiu do dwudziestu miliardów euro i działalność ta stoi na równi z handlem narkotykami, ludźmi i bronią. Handel ten nie tylko zagraża przetrwaniu pewnych wyjątkowych gatunków, lecz także sprzyja korupcji, stanowi źródło finansowania grup zbrojnych, powoduje ofiary w ludziach i pozbawia uboższe społeczności tak bardzo potrzebnego dochodu.

 

 

 

 

Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

 

 

W kierunku unijnej biogospodarki

Unia Europejska musi zmierzyć się z bezprecedensowym i niezrównoważonym wykorzystaniem zasobów naturalnych, znaczącymi i potencjalnie nieodwracalnymi zmianami klimatu i dalszą utratą różnorodności biologicznej. Wszystkie te czynniki zagrażają stabilności ekosystemów, od których Europa jest uzależniona. Czynnikiem nasilającym problem jest przyrost populacji na świecie. Przewiduje się, że w ciągu najbliższych 40 lat liczba ludności wzrośnie o 30 % - z 7 mld w 2012 r. do 9 mld w 2050 r. Sprostanie tym kompleksowym i powiązanym wzajemnie wyzwaniom wymaga podjęcia badań naukowych i innowacji prowadzących do osiągnięcia szybkich, zharmonizowanych i zrównoważonych zmian stylu życia i sposobu wykorzystania zasobów na wszystkich poziomach społeczeństwa i gospodarki. Dobrobyt i dobrostan obywateli Europy i przyszłych pokoleń zależy od sposobu wprowadzenia niezbędnych zmian już dziś.
Celem biogospodarki jest stworzenie podstaw dla bardziej innowacyjnego, zasobooszczędnego i konkurencyjnego społeczeństwa, w którym zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego nie wchodzi w konflikt z zasadami zrównoważonego wykorzystania zasobów odnawialnych dla celów przemysłowych, przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony środowiska.  Przekrojowy charakter biogospodarki stanowi wyjątkową szansę na zajęcie się w kompleksowy sposób wzajemnie powiązanymi wyzwaniami społecznymi – takimi jak bezpieczeństwo żywnościowe, niedobór zasobów naturalnych, uzależnienie od zasobów kopalnych i zmiana klimatu – oraz zapewnienie zrównoważonego wzrostu gospodarczego.
Europejska gospodarka w znacznej mierze opiera się na zasobach kopalnych jako źródłach węgla i energii, co powoduje, że jest zależna od niepewnych i malejących dostaw oraz zmienności rynków. Aby zachować konkurencyjną pozycję, UE musi stać się społeczeństwem niskoemisyjnym, w którym zasobooszczędne sektory przemysłu, bioprodukty i bioenergia przyczyniają się do ekologicznego wzrostu i konkurencyjności.
Istotnym elementem unijnej strategii w zakresie rozwoju biogospodarki jest utworzenie obserwatorium w ramach projektu BISO (Support to policies - Set up of a bioeconomy observatory (BISO project: Bioeconomy information system and observatory)). Inicjatywa ta dostarczy danych referencyjnych i analitycznych. Umożliwi to ocenę postępów w kierunku biogospodarki, przy jednoczesnym zapewnieniu solidnych podstaw dla rozwoju polityki i podejmowania decyzji.
Dotychczasowe działania w ramach projektu BISO skupiały się na gromadzeniu istniejących danych o biogospodarce i ich rozpowszechnianiu za pośrednictwem centralnego portalu internetowego the Bioeconomy Observatory website. "Nowe" dane o biogospodarce będą generowane na podstawie badania przemysłu chemicznego bazującego na substancjach biologicznych, w przypadku którego oczekuje się zastąpienia zasobów opartych na paliwach kopalnych zasobami biomasy. Ponadto rozpoczęły się prace nad oceną zrównoważoności środowiska i stworzono pierwszy zestaw arkuszy informacyjnych dotyczących oceny środowiskowej.
Prowadzone są również społeczno-ekonomiczne prace analityczne dotyczące biogospodarki. Badacze analizują wzorce strukturalne biogospodarki w krajach członkowskich UE w oparciu o macierze społecznych rachunków. Co więcej, uczestnicy projektu BISO zbadają wpływy makroekonomiczne zastosowań opartych na biomateriałach w UE. Wyniki posłużą do zaprojektowania zintegrowanego narzędzia monitorującego do analizy złożonych relacji w różnych sektorach biogospodarki. Będą one również wspierać wdrażanie strategii biogospodarki.

 

 

 

 

Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

 

 

Unijne kompendium wiedzy o samochodach elektrycznych

Najnowszy raport Europejskiej Agencji Środowiska to napisane w przystępnym języku kompendium wiedzy na temat przemysłu samochodów elektrycznych, w tym także tych o napędzie hybrydowym, w państwach Unii Europejskiej. Treść raportu koncentruje się na samochodach pasażerskich, szczegółowo omawia dostępne na rynku rodzaje samochodów elektrycznych oraz wskazuje na ich indywidualne zalety i wady. Raport analizuje także różne scenariusze zwiększenia udziału samochodów elektrycznych w europejskim rynku samochodowym,  wskazując na wpływ takiego zwiększenia na unijny rynek energetyczny, a także na kwestie środowiskowe związane z emisją gazów cieplarnianych oraz niektórych zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego. Jeden  ze scenariuszy zakłada, że w roku 2050 udział samochodów elektrycznych wynosić będzie 80% unijnej floty samochodowej. W takim wypadku niezbędna będzie dodatkowa produkcja energii elektrycznej. Zapotrzebowanie na dodatkową energię będzie jeszcze wyższe jeżeli gospodarstwa domowe nie będą konsekwentnie realizować zakładanego przejścia na bardziej efektywne energetycznie urządzenia.
Według analizy przeprowadzonej w raporcie, ograniczenie emisji dwutlenku węgla związane ze zwiększonym rynkiem samochodów elektrycznych, będzie większe, niż przewidywana zwiększona emisja tego gazu wynikająca z konieczności produkcji dodatkowej energii w oparciu o źródła nieodnawialne. Ponadto, 80 % udział samochodów elektrycznych znacząco spowoduje ograniczenie emisji innych zanieczyszczeń, takich jak dwutlenek azotu. Niestety, w wypadku takich zanieczyszczeń jak dwutlenek siarki nie należy spodziewać się ograniczenia emisji, a raczej jej wzrost z uwagi na konieczność produkcji dodatkowej energii elektrycznej w oparciu o źródła kopalne.
Dla realizacji powyższego scenariusza, zdaniem autorów tego raportu, kluczowa będzie współpraca sektora energetycznego z przemysłem transportowym z uwagi na konieczność zwiększenia nakładów inwestycyjnych na infrastrukturę związaną z dystrybucją energii elektrycznej, aby możliwy był szerszy dostęp do punktów ładowania samochodów.
Publikacja raportu zbiega się w czasie z kolejnymi przesłuchaniami w ramach prowadzonego śledztwa w sprawie łamania unijnych przepisów dotyczących pomiarów emisji z samochodów. Parlamentarna Komisja ds. Pomiarów Emisji w Sektorze Motoryzacyjnym (EMIS) spotkała się z dwoma byłymi komisarzami: Janezem Potočnikiem oraz wiceprzewodniczącym PE Antonio Tajanim, którzy w latach 2010-2014 pełnili funkcję odpowiednio komisarza ds. środowiska oraz komisarza ds. przemysłu i przedsiębiorczości. Wcześniej na pytania posłów odpowiadał były komisarz Günter Verheugen.
W następstwie ujawnienia przez Stany Zjednoczone, że Volkswagen Group używała oprogramowania, które obniżało wskazania emisji tlenków azotu NOx podczas testów, w październiku 2015 roku Parlament Europejski przyjął rezolucję wzywającą do przeprowadzenia wyczerpującego śledztwa, dotyczącego roli i odpowiedzialności Komisji Europejskiej oraz państw członkowskich. PE wezwał państwa członkowskie do ujawnienia, co wiedziały o nadużyciach i jakie działania zostały podjęte w tej sprawie.  W grudniu 2015 roku PE powołał 45-osobową komisję śledczą, która bada łamanie unijnych przepisów dotyczących pomiarów emisji z samochodów oraz domniemanych niepowodzeń we wprowadzaniu standardów UE przez państwa członkowskie i przez Komisję Europejską. Mandat komisji wynosi 12 miesięcy.
EFA Raport - pobierz

 

 

 

 

Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

 

 

brak nadchodzących wydarzeń.