Deklaracja bratysławska – stymulowanie spójności, zrównoważonego rozwoju gospodarczego i tworzenia trwałych miejsc pracy

Podczas dwudniowego szczytu regionów i miast w Bratysławie na początku lipca br. politycy z całej Europy stwierdzili, że Unia Europejska musi zająć się alarmującym spadkiem inwestycji publicznych, aby przeciwdziałać rosnącym różnicom regionalnym, wspierać trwały wzrost gospodarczy i przywrócić wiarę obywateli w Unię.
Na posiedzeniu w stolicy Słowacji, które odbyło się tydzień po objęciu przez ten kraj po raz pierwszy przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej, przywódcy lokalni i regionalni przyjęli deklarację, w której wzywają do lepszego stanowienia prawa w UE i przyciągnięcia większej liczby inwestycji prywatno-publicznych, aby stworzyć więcej miejsc pracy i zlikwidować lukę inwestycyjną.
Zalecenia przyjęte przez Komitet Regionów – unijne zgromadzenie samorządów lokalnych i regionalnych – zbiegają się w czasie ze śródokresowym przeglądem zarówno budżetu UE na lata 2014–2020, jak i polityki spójności po 2020 r., mającej na celu wyeliminowanie różnic regionalnych. W sprawozdaniu opublikowanym niedawno przez OECD zwraca się uwagę na fakt, że po roku 2008 w wielu regionach i miastach Europy odnotowano znaczny spadek inwestycji publicznych.
Przewodniczący kraju bratysławskiego Pavol Frešo powiedział: „Około 80 % inwestycji organów publicznych na Słowacji jest finansowanych z funduszy UE, tak więc unijne pieniądze mają kluczowe znaczenie dla rozwoju Słowacji. Musimy jednak zrobić więcej z pomocą tych pieniędzy, zwłaszcza w obliczu niepewności związanej z wynikiem referendum w sprawie wyjścia Zjednoczonego Królestwa z UE. Zwiększenie inwestycji wymaga wysiłków nie tylko ze strony UE, ale także ze strony władz krajowych, regionalnych i lokalnych w każdym kraju. Finansowanie z funduszy UE musi również obejmować edukację, sprawy społeczne, zdrowie i transport, dlatego cieszę się, że zostało to uwzględnione w deklaracji z Bratysławy. ”
Deklaracja przyjęta w dniu 8 lipca w Bratysławie zawiera pochwałę Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych (EFIS), specjalnego funduszu inwestycyjnego utworzonego przez Komisję Europejską w 2015 r. oraz stwierdzenie, że „wykazuje on duży potencjał w niektórych regionach”. Autorzy deklaracji apelują o to, by EFIS został połączony z polityką spójności UE, tak aby inne regiony również mogły skorzystać ze wsparcia oferowanego przez ten fundusz, który wykorzystuje inwestycje publiczne jako dźwignię finansową dla inwestycji prywatnych.

Tekst do pobrania - pobierz

 

 

 

 

 

 Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

Przywódcy lokalni i regionalni domagają się ambitniejszych celów w dziedzinie gospodarowania odpadami

Europejski Komitet Regionów chce, żeby w przyszłych przepisach uwzględniono wyższe cele w zakresie ponownego wykorzystania i recyklingu odpadów komunalnych, cele w zakresie opakowań z tworzyw sztucznych na okres do 2030 r. oraz wiążące odrębne cele dotyczące ponownego wykorzystywania dla poszczególnych strumieni odpadów. Komitet Regionów apeluje, by w dyrektywach w sprawie odpadów wzmocniono rozszerzoną odpowiedzialność producenta, jednocześnie zapewniając konkurencyjność sektora. Potencjalny wpływ pakietu ustawodawczego dotyczącego odpadów jest znaczny. Dzięki niemu można by bowiem do roku 2030 stworzyć ponad 180 tys. bezpośrednich miejsc pracy i uniknąć emisji 443 mln ton gazów cieplarnianych.
Zgromadzenie przedstawicieli samorządów regionalnych i lokalnych UE jasno określiło swoje stanowisko w kwestii poddawanych obecnie przeglądowi dyrektyw dotyczących odpadów. Liderzy lokalni wzywają Komisję, aby przywróciła cele w zakresie ponownego wykorzystania i recyklingu odpadów komunalnych do poziomu 70 %, zamiast 65 %, jak to Komisja przyjęła w pakiecie na rzecz gospodarki o obiegu zamkniętym, który przedstawiła w grudniu ubiegłego roku. Zgromadzenie ostatecznie poparło włączenie gorąco dyskutowanego kryterium „porównywalności pod względem ilości” do definicji odpadów komunalnych, jaką Komisja zaproponowała w pakiecie ustawodawczym.
Domenico Gambacorta (IT/EPL), przewodniczący prowincji Avellino i sprawozdawca przyjętej opinii, powiedział: „Wnioski Komisji zmieniające dyrektywy o odpadach w ramach nowego pakietu dotyczącego gospodarki o obiegu zamkniętym oceniamy pozytywnie. Przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym przyczyni się do utworzenia nowych miejsc pracy, zwiększenia konkurencyjności unijnych przedsiębiorstw, przyspieszenia rozwoju czystych technologii oraz zmniejszenia zależności Europy od importu surowców i energii. Z myślą o tym, by dalej zwiększyć uprawnienia władz lokalnych i regionalnych oraz osiągnąć kolejne postępy w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów i gospodarowania nimi, zalecam utworzenie podobnej do Porozumienia Burmistrzów struktury na rzecz gospodarowania odpadami, którą uważam za ambitny, lecz mimo wszystko osiągalny cel polityczny”. Porozumienie Burmistrzów zrzesza ponad 6 500 miast i regionów realizujących plany działania na rzecz energii zrównoważonej i ochrony klimatu.
Przywódcy lokalni i regionalni jednomyślnie stwierdzili, że trzeba pracować nad międzysektorowymi środkami zapobiegania powstawaniu odpadów, prowadząc kampanie informacyjne i programy edukacyjne. Zgromadzenie wnosi, by organy legislacyjne UE uwzględniły cel 10-procentowego ograniczenia odpadów komunalnych do roku 2025 – w porównaniu z poziomami z 2015 r. – oraz cel polegający na zmniejszeniu odpadów spożywczych o co najmniej 30 % do roku 2025 i 50 % do roku 2030. Komitet Regionów wzywa Komisję Europejską, by do 2020 r. dokonała przeglądu sytuacji w zakresie odpadów przemysłowych innych niż niebezpieczne, oceniając cele dotyczące przygotowywania do ponownego wykorzystania i recyklingu tego strumienia odpadów. Zgromadzenie przedstawicieli unijnych samorządów lokalnych i regionalnych ubolewa ponadto, że na 2030 r. nie przewidziano żadnych celów w zakresie ponownego wykorzystania i recyklingu opakowań z tworzyw sztucznych, i apeluje do KE o rychłe określenie tych celów. Liderzy lokalni wnoszą także o ustalenie osobnych wiążących celów dla ponownego wykorzystania konkretnych strumieni odpadów, takich jak meble, tkaniny i zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny (WEEE). Nowe przepisy w dziedzinie odpadów mają zostać poddane pod głosowanie w listopadzie na forum Komisji ENVI Parlamentu Europejskiego.
Przywódcy lokalni i regionalni wzywają również do wzmocnienia systemu zwiększonej odpowiedzialności producenta, w szczególności poprzez wprowadzenie obowiązków dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów oraz ich zbierania, a także wspierania inicjatyw w zakresie sprzątania.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

Poprawa jakości powietrza w Unii Europejskiej – brak porozumienia w sprawie metanu

Proponowana dyrektywa o redukcji krajowych emisji niektórych zanieczyszczeń atmosferycznych (dyrektywa NEC) stała się przedmiotem obrad podczas czerwcowego spotkania ministrów ochrony środowiska państw członkowskich w ramach Rady UE ds. Środowiska.
Proponowana dyrektywa zastąpi obecne przepisy o rocznych krajowych poziomach emisji (dyrektywę 2001/81/WE), niemniej obecne pułapy obowiązywałyby jeszcze do 2019 r. Ustanowi na lata 2020–2030 nowe zobowiązania dotyczące redukcji krajowych emisji 6 głównych zanieczyszczeń: dwutlenku siarki, tlenków azotu, lotnych związków organicznych, amoniaku, cząstek stałych (sadzy) i metanu.
Co do konkretów projekt dyrektywy zawiera następujące regulacje:
•    nakazuje państwom członkowskim ograniczyć roczną emisję tych 6 substancji zgodnie ze zobowiązaniami wyznaczonymi na lata 2020–2030;
•    wskazuje, jakie źródła emisji nie muszą być uwzględniane;
•    nakazuje państwom członkowskim przyjąć, realizować i regularnie uaktualniać krajowe programy kontroli zanieczyszczenia powietrza opisujące, w jaki sposób państwa chcą wypełnić swoje zobowiązania emisyjne;
•    nakazuje państwom członkowskim monitorować emisję zanieczyszczeń powietrza oraz sporządzać i aktualizować krajowe bilanse i prognozy emisji;
•    nakazuje państwom członkowskim w miarę możliwości monitorować negatywny wpływ zanieczyszczeń powietrza na wodę i ekosystemy;
•    promuje współpracę z państwami spoza UE i organizacjami międzynarodowymi, by lepiej zaradzić zanieczyszczeniu powietrza na poziomie globalnym.
16 grudnia 2015 r. Rada uzgodniła podejście ogólne co do projektu dyrektywy. Porozumienie, osiągnięte przez Radę ds. Środowiska, stanowi podstawę do negocjacji z Parlamentem Europejskim.
Obecna dyrektywa wyznacza krajowe limity emisji 4 zanieczyszczeń (dwutlenku siarki, tlenków azotu, lotnych związków organicznych i amoniaku). W swoim stanowisku Rada przewiduje jeden dodatkowy pułap – dla drobnych cząstek stałych, ale nie dla metanu, którego włączenie proponowała Komisja. Metanu nie uwzględniono, by przepisy dyrektywy nie zdublowały się przypadkiem z przyszłymi uregulowaniami klimatyczno-energetycznymi mającymi ograniczać emisje gazów cieplarnianych.
Rada proponuje pewne dodatkowe elastyczne rozwiązania, na przykład możliwość uśredniania rocznych emisji poprzez uwzględnianie emisji z roku poprzedniego i kolejnego. Dotyczyłoby to sytuacji, gdy państwo członkowskie nie jest w stanie wypełnić swojego zobowiązania w danym roku z powodu szczególnie wysokich lub szczególnie niskich temperatur lub nieprzewidzianych zmian gospodarczych.
W niektórych przypadkach Rada proponuje też, by niewypełnienie zobowiązania co do jednej substancji można było kompensować równoważnym ograniczeniem innej emisji. Rozwiązanie to byłoby tylko do czasowego stosowania.
Również w przypadku wyjątkowego zakłócenia lub spadku mocy w dostawie prądu lub ciepła można by uznać, że państwo członkowskie obowiązków dopełniło.
Komisja przedstawiła projekt w grudniu 2013 r. jako część pakietu „Czyste powietrze”. W czerwcu 2014 r. i 2015 r. Rada przeprowadziła dwie debaty orientacyjne. W październiku 2015 r. Parlament Europejski przeprowadził głosowanie w sprawie proponowanej dyrektywy. Podejście ogólne Rady jest podstawą do negocjacji z Parlamentem Europejskim. Obecnie tekst projektu dyrektywy jest dyskutowany podczas nieformalnych spotkań przedstawicieli Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej oraz Rady. Pomimo uzgodnienia większości kwestii, nadal problematyczne pozostaje włączenie metanu do krajowych limitów emisji, co proponowała Komisja przy wsparciu Parlamentu i sprzeciwie Rady.

Teksty do pobrania - pobierz - pobierz

 

 

 

 

 

 Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

Poprawa jakości europejskich kąpielisk

Opublikowane w ubiegłym miesiącu roczne sprawozdanie dotyczące jakości wody w kąpieliskach pokazuje wartość dodaną prawodawstwa i wielu lat inwestycji w infrastrukturę wodno-ściekową oraz innych środków w zakresie ograniczania zanieczyszczeń. Wynika z niego, że jakość wody w kąpieliskach stale się poprawiała dzięki czemu 93 proc. monitorowanych kąpielisk w Unii Europejskiej spełniało minimalne normy jakości wody w 2015 r.
W rocznym sprawozdaniu dotyczącym jakości wody w kąpieliskach Europejskiej Agencji Środowiska (EEA) i Komisji Europejskiej przedstawiono ocenę jakości wody w kąpieliskach w 2015 r., wskazując gdzie powinna ona być dobra w 2016 r.
Sprawozdanie zawiera analizę próbek wody pobranych z ponad 21 tys. nadmorskich i śródlądowych kąpielisk w UE, Szwajcarii i Albanii wskazujących, czy woda była zanieczyszczona odchodami z kanalizacji lub pochodzącymi od zwierząt gospodarskich.
Podczas gdy ponad 96 proc. kąpielisk spełniło minimalne wymagania, ponad 84 proc. spełniło surowsze kryteria i otrzymało ocenę „doskonałe”. Wiele dużych obszarów turystycznych i miast takich jak Blackpool, Kopenhaga i Monachium również zaczyna korzystać z inwestycji w ulepszone systemy kanalizacyjne, dzięki którym woda jest czystsza w kąpieliskach w obszarach portowych, nad rzekami w obrębie miast i na pobliskich plażach.
Zasadniczo jakość wody w kąpieliskach stopniowo się poprawiała na przestrzeni lat, w których Komisja Europejska podejmowała kroki o charakterze legislacyjnym i inwestycyjnym w tym zakresie. W 1991 r. 56 proc. kąpielisk osiągnęło najwyższe normy. Odsetek ten wzrósł do 87 proc. w 2015 r. w niemal 9 600 kąpieliskach monitorowanych co roku w tym okresie.
Wśród innych najważniejszych ustaleń raportu należy wskazać, że ponad 90 proc. kąpielisk w ośmiu państwach członkowskich miało doskonałą jakość wody w 2015 r.: Luksemburg (wszystkie 11 kąpielisk, których dotyczyło sprawozdanie), Cypr (99,1 proc. kąpielisk), Malta (97,7 proc.), Grecja (97,2 proc.), Chorwacja (94,2 proc.), Włochy (90,6 proc.), Niemcy (90,3 proc.) i Austria (90,2 proc.).
W całej Europie tylko 385 kąpielisk oceniono jako mające złą jakość wody w 2015 r. Odsetek kąpielisk o złej jakości wody zmniejszył się z 1,9 proc. w 2014 r. do 1,6 proc. w 2015 r. Najwięcej kąpielisk, w których jakość wody oceniono jako niedostateczną, znajdowało się we Włoszech (95 kąpielisk, 1,7 proc.), Francji (95 kąpielisk, 2,8 proc.) i Hiszpanii (58 kąpielisk, 2,6 proc.). Odsetek kąpielisk o doskonałej jakości wody wzrósł z 78 proc. w 2011 r. do 84 proc. w 2015 r.
W przypadku aktywności rekreacyjnej, takiej jak pływanie zanieczyszczenie odchodami stanowi problem dla zdrowia publicznego. Kąpiel przy zanieczyszczonych plażach lub w zanieczyszczonych jeziorach może powodować choroby. Głównymi źródłami zanieczyszczeń są ścieki i woda spływająca z gospodarstw i gruntów rolnych. Takie zanieczyszczenie wzrasta podczas intensywnych opadów i powodzi, ze względu na wylewanie się ścieków i zanieczyszczonej wody odpływowej, które spływają do rzek i mórz. Czterdzieści lat temu duże ilości niekontrolowanych, nieoczyszczonych lub tylko częściowo oczyszczonych ścieków były zrzucane do wielu wód w Europie.
W sezonie kąpielowym 2015 po raz pierwszy wszystkie państwa członkowskie UE monitorowały swoje kąpieliska zgodnie z przepisami zmienionej unijnej dyrektywy dotyczącej jakości wody w kąpieliskach (2006/7/WE). Dyrektywa ta określa, czy jakość wody w kąpieliskach można sklasyfikować jako „doskonałą”, „dobrą”, „dostateczną” lub „niedostateczną” w zależności od ilości wykrytych bakterii kałowych.
Oprócz sprawozdania Europejska Agencja Środowiska opublikowała również interaktywną mapę pokazującą wyniki dla każdego kąpieliska. Dodatkowe informacje, takie jak sprawozdania dotyczące poszczególnych krajów oraz dyrektywa dotycząca jakości wody w kąpieliskach dostępne są na dotyczących kąpielisk stronach internetowych EEA lub Komisji Europejskiej.

 

 

 

 

 

 Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

Pakt amsterdamski - program rozwoju miast dla Unii Europejskiej

30 maja 2016 roku na nieformalnym posiedzeniu ministerialnym dotyczącym kwestii miejskich osiągnięto porozumienie w sprawie paktu amsterdamskiego, w którym określono zasady programu rozwoju miast dla Unii Europejskiej.
Kluczowym elementem programu rozwoju miast dla UE będzie opracowanie 12 partnerstw dotyczących 12 określonych wyzwań, z którymi muszą się zmierzyć miasta. Partnerstwa umożliwią miastom, państwom członkowskim, instytucjom UE i zainteresowanym stronom — takim jak organizacje pozarządowe i partnerzy biznesowi — współpracę na równych zasadach, aby znaleźć wspólne sposoby poprawy jakości obszarów miejskich w Unii Europejskiej.
Zgodnie z zobowiązaniem Komisji do lepszego stanowienia prawa plany działania opracowane w ramach partnerstw skupią się na bardziej skutecznym i spójnym wdrażaniu obecnie obowiązujących polityk UE w miastach, na przykład w dziedzinie ochrony środowiska, transportu i zatrudnienia. Ponadto ich celem będzie ułatwienie dostępu do finansowania, rozpowszechnianie wiedzy o łączeniu funduszy UE oraz poprawa bazy wiedzy dotyczącej kwestii miejskich i wymiany najlepszych praktyk.
Rozpoczęto już cztery partnerstwa pilotażowe: w sprawie włączenia migrantów — koordynowane przez miasto Amsterdam; w sprawie jakości powietrza — koordynowane przez Holandię; w sprawie mieszkalnictwa — koordynowane przez Słowację; oraz w sprawie ubóstwa w miastach — koordynowane przez Belgię i Francję. Pozostałe partnerstwa zostaną uruchomione między końcem 2016 roku i latem 2017 r.
W komentarzu na temat paktu amsterdamskiego Komisarz ds. polityki regionalnej Corina Crețu zaznaczyła, że miasta to ośrodki kreatywności i motor wzrostu gospodarczego w Europie, muszą one jednak zmierzyć się ze znaczącymi wyzwaniami, takimi jak wykluczenie społeczne, zanieczyszczenie powietrza czy bezrobocie. Zobowiązanie do realizacji programu rozwoju miast świadczy o tym, że Komisja Europejska traktuje kwestie miejskie priorytetowo i jest gotowa w większym stopniu wsłuchać się w głos unijnych miast, aby ustalić, które rozwiązania działają bez zarzutu, a które należy poprawić.

Tekst do pobrania - pobierz

 

 

 

 

 

 Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

brak nadchodzących wydarzeń.