Poprawa jakości powietrza w Unii Europejskiej – brak porozumienia w sprawie metanu

Proponowana dyrektywa o redukcji krajowych emisji niektórych zanieczyszczeń atmosferycznych (dyrektywa NEC) stała się przedmiotem obrad podczas czerwcowego spotkania ministrów ochrony środowiska państw członkowskich w ramach Rady UE ds. Środowiska.
Proponowana dyrektywa zastąpi obecne przepisy o rocznych krajowych poziomach emisji (dyrektywę 2001/81/WE), niemniej obecne pułapy obowiązywałyby jeszcze do 2019 r. Ustanowi na lata 2020–2030 nowe zobowiązania dotyczące redukcji krajowych emisji 6 głównych zanieczyszczeń: dwutlenku siarki, tlenków azotu, lotnych związków organicznych, amoniaku, cząstek stałych (sadzy) i metanu.
Co do konkretów projekt dyrektywy zawiera następujące regulacje:
•    nakazuje państwom członkowskim ograniczyć roczną emisję tych 6 substancji zgodnie ze zobowiązaniami wyznaczonymi na lata 2020–2030;
•    wskazuje, jakie źródła emisji nie muszą być uwzględniane;
•    nakazuje państwom członkowskim przyjąć, realizować i regularnie uaktualniać krajowe programy kontroli zanieczyszczenia powietrza opisujące, w jaki sposób państwa chcą wypełnić swoje zobowiązania emisyjne;
•    nakazuje państwom członkowskim monitorować emisję zanieczyszczeń powietrza oraz sporządzać i aktualizować krajowe bilanse i prognozy emisji;
•    nakazuje państwom członkowskim w miarę możliwości monitorować negatywny wpływ zanieczyszczeń powietrza na wodę i ekosystemy;
•    promuje współpracę z państwami spoza UE i organizacjami międzynarodowymi, by lepiej zaradzić zanieczyszczeniu powietrza na poziomie globalnym.
16 grudnia 2015 r. Rada uzgodniła podejście ogólne co do projektu dyrektywy. Porozumienie, osiągnięte przez Radę ds. Środowiska, stanowi podstawę do negocjacji z Parlamentem Europejskim.
Obecna dyrektywa wyznacza krajowe limity emisji 4 zanieczyszczeń (dwutlenku siarki, tlenków azotu, lotnych związków organicznych i amoniaku). W swoim stanowisku Rada przewiduje jeden dodatkowy pułap – dla drobnych cząstek stałych, ale nie dla metanu, którego włączenie proponowała Komisja. Metanu nie uwzględniono, by przepisy dyrektywy nie zdublowały się przypadkiem z przyszłymi uregulowaniami klimatyczno-energetycznymi mającymi ograniczać emisje gazów cieplarnianych.
Rada proponuje pewne dodatkowe elastyczne rozwiązania, na przykład możliwość uśredniania rocznych emisji poprzez uwzględnianie emisji z roku poprzedniego i kolejnego. Dotyczyłoby to sytuacji, gdy państwo członkowskie nie jest w stanie wypełnić swojego zobowiązania w danym roku z powodu szczególnie wysokich lub szczególnie niskich temperatur lub nieprzewidzianych zmian gospodarczych.
W niektórych przypadkach Rada proponuje też, by niewypełnienie zobowiązania co do jednej substancji można było kompensować równoważnym ograniczeniem innej emisji. Rozwiązanie to byłoby tylko do czasowego stosowania.
Również w przypadku wyjątkowego zakłócenia lub spadku mocy w dostawie prądu lub ciepła można by uznać, że państwo członkowskie obowiązków dopełniło.
Komisja przedstawiła projekt w grudniu 2013 r. jako część pakietu „Czyste powietrze”. W czerwcu 2014 r. i 2015 r. Rada przeprowadziła dwie debaty orientacyjne. W październiku 2015 r. Parlament Europejski przeprowadził głosowanie w sprawie proponowanej dyrektywy. Podejście ogólne Rady jest podstawą do negocjacji z Parlamentem Europejskim. Obecnie tekst projektu dyrektywy jest dyskutowany podczas nieformalnych spotkań przedstawicieli Parlamentu Europejskiego, Komisji Europejskiej oraz Rady. Pomimo uzgodnienia większości kwestii, nadal problematyczne pozostaje włączenie metanu do krajowych limitów emisji, co proponowała Komisja przy wsparciu Parlamentu i sprzeciwie Rady.

Teksty do pobrania - pobierz - pobierz

 

 

 

 

 

 Sfinansowano z środków Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Toruniu w ramach projektu "Ekoinnowacje w inteligentnych miastach"

 

brak nadchodzących wydarzeń.